مهرورزى مایه جلب رحمت
•
مهرورزى مایه جلب رحمت
مهر و محبّت ، علت جلب رحمت حق به سوى عبد است .
قرآن مجید در آیاتى فراوان به این نکته بسیار مهم اشاره دارد که مهر و رحمت حق بىعلت نصیب کسى نمىشود ، ایمان ، جهاد ، هجرت ، عبادت ، رحم و محبّت به دیگران و نظایر اینها ، از علل جلب و جذب رحمت حق به سوى انسان است و به قول لسان الغیب ، حافظ :
طفیل هستى عشقاند آدمى و پرى ارادتى بنما تا سعادتى ببرى
کسى که همه حالات مثبت و به ویژه مهر و محبّت و عشقورزى را در سرزمین وجود خویش نابود کرده و جز حرکت فیزیکى که محصول تنفس هوا و خورد و خوراک است از او باقى نمانده و از هستى خویش غیر کویرى خشک بجا نگذارده و استعداد و قواى ملکوتى خود را نابود نموده ، چگونه نور رحمت پروردگار از افق تاریک حیاتش جلوه کند و خورشید مهر اهلى به سرزمین هستىاش که پشت به خورشید دارد بتابد ؟ !
چگونه کسى که مهر و محبت و مهرورزى را در دل خود نپرورانده و متخلق به این اخلاق نشده و در قلب خود جایى را براى این حقیقت بسیار با ارزش بازنکرده امید رحمت حضرت حق را دارد ؟ !
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله مىفرماید :
« مَنْ لا یَرْحَمِ الناسَ لا یَرْحَمْهُ اللّهُ » .
کسى که به مردم مهربانى نکند خداوند به او مهربانى نمىکند .
با این بیان رسول خدا صلی الله علیه و آله مشخص مىشود که مایه جلب رحمت حضرت حق ، مهرورزى و محبت و مهربانى نسبت به مردم است .
حضرت امیرالمؤمنین على علیه السلام مىفرماید :
عَجِبْتُ لِمَنْ یَرجُو رَحمَةَ مَنْ فَوقَهُ کیفَ لا یَرحَمُ مَنْ دُونَهُ .
تعجب مىکنم از کسى که به مهر و محبت بالا دست خود امیدوار است چگونه به زیر دست خود مهربانى نمىکند .
کسى که امیدوار به رحمت حضرت حق است که مافوق همه قدرتهاى عالم است چرا زمانى که خود مىتواند توجه به زیردستان خود داشته باشد و با آنها محبت و ملاطفت داشته باشد مهربانى نمىکند ؟ !
دریاى مواج رحمت حضرتش با مهرورزى به هم نوعان و زیردستان و حتى بىارزشترین موجودات به خروش مىآید و موجبات جلب رحمت بىنهایتش فراهم مىشود .
پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله مىفرماید :
مَنْ رَحِمَ وَلَوْ ذَبیحَةَ عُصْفورٍ رَحِمَهُ اللّهُ یَوْمَ القِیامَةِ .
هر کس رحم کند اگر چه به لاشه گنجشکى خداوند در روز قیامت به او رحم خواهد کرد .
در روایتى دیگر مىفرماید :
« یُنادى مُنادٍ فى النارِ : یا حَنّانُ یا مَنّانُ نَجِّنِى مِنَ النّارِ فیأمُرُ اللّهُ مَلَکاً فَیُخْرِجُه حَتّى یَقِفَ بَینَ یَدَیْهِ فَیَقولُ اللّهُ عَزَّوجَلَّ : هَل رَحِمتَ عُصفُوراً ؟ » .
ندا دهندهاى در آتش دوزخ فریاد مىزند : اى خداى مهربان ! اى بخشایشگر ! مرا از آتش نجات ده . پس خداى متعال به فرشتهاى دستور مىدهد پس او را از آتش بیرون مىآورد و در پیشگاه حضرت حق مىایستد . خداى متعال به او مىفرماید : آیا تو به گنجشکى رحم کردى [ تا امروز مورد مهر و محبت من قرارگیرى ] ؟ !
فرهنگ مهرورزی
تالیف: استاد حسین انصاریان
http://www.erfan.ir/farsi/book/view.php?id=98&catid=6