نداشتن تفاهم
•
مسئله ای که اینجانب داشتم و در حقیقت مشکلم طی این چند ماهه می باشد این است که بنده چند ماه پیش دختر عمویم را به عقد خود در آوردم ولی هنوز مراسم عروسی نگرفته ام و حالا متوجه شده ام که خلقیات وی در حال حاضر با روحیات و خلقیات من سازگار نیست و بارها تلاش کرده ام تا بتوانم با صحبت کردن با وی او را متقاعد سازم اما نتوانستم بنابراین الان تصمیم گرفته ام که ازدواجم را به چند سال دیگر بیاندازم تا شاید شرایط بهتر شود ولی بازهم دچار تردیدم از این کارم، بنابراین تصمیم گرفتم که با شما در میان بگذارم مشکلم را. البته ناگفته نماند که دختر عمویم امسال بار اول در کنکور شرکت نمود ولی قبول نشد. لذا اگر بنده را در این زمینه راهنمایی بکنید و بگویید چه کار باید کنم ممنون می شوم.
بدون تردید ازدواج یکی از مهمترین حوادث زندگی انسان است و نقش مهمی در سرنوشت او دارد به همین علت در اسلام به این پیوند و ارتباط انسانی اهمیت فوق العاده ای داده شده و اسلام آن را بهترین پیوند در روابط اجتماعی می داند زیرا این پیوند آثار بسیار ارزشمندی چون آرامش، صفا و صمیمیت و آسایش و امنیت در پی دارد و از همه مهمتر یک سپر مستحکمی است در برابر آنچه ایمان و اعتقادات انسان را هدف قرار می دهد. بنابراین این پیوندباید با شناخت هرچه بیشتر انجام شود که شما با توجه به اینکه با دختر عموی خود ازدواج نموده اید شناخت لازم را نسبت به خانواده ایشان داشته اید و با آگاهی انتخاب نموده اید. اما نکته ای که باید مورد توجه قرار دهید این است که انسان ها ولو اینکه در یک خانواده تربیت شده باشند و مربیان آنها نیز مشترک باشند و از این بالاتر حتی اگر دوقلوهای همسان و یک تخمکی هم باشند باز هم از جهات مختلف با یکدیگر تفاوت دارند. بنابراین شخصیت افراد که مجموعه خلقیات و صفات روحی روانی و جسمانی انسان را تشکیل می دهد با یکدیگر متفاوت است و وجود این تفاوتها در نظام خلقت امری طبیعی است و یکی از دلایل زیبائی ها در نظام هستی وجود همین تفاوتهائی است که در میان همه انواع موجودات وجود دارد و شما خود به خوبی شاهد این ماجرا هستید و بر خلاف این که با نزدیک ترین فرد یعنی دختر عموی خود ازدواج کردید به خوبی این تفاوتها را در همسر خود از جهات گوناگون در مقایسه با روحیات و خلقیات خودتان مشاهده می کنید. بنابراین هیچ جای نگرانی نیست که خلقیات شما با خلقیات همسرتان تفاوت دارد اما سخن در اینجاست که آیا این تفاوتها باید منشأ اختلاف و نزاع و ناسازگاری در زندگی مشترک شما شود؟ بگذار بحث را به گونه ای دیگر مطرح کنیم تا جنبه سودمندتری داشته باشد. اگر تفاوتهای فردی اجتناب ناپذیر است پس چگونه یک زندگی مشترک را با کمترین اختلاف و ناسازگاری می توان شکل داد؟
به نظر می آید توجه به نکات زیر نقش مؤثر در کاهش تنش و ناسازگاری میان همسران دارد:
1- برای اینکه بیشتر بتوانید در زندگی مشترک به تفاهم برسید سعی کنید جنبه های مشترکی که بین شما وجود دارد را در مرحله اول شناسائی کنید. قطعا هر دو نفر شما یک چیزهائی را دوست دارید.
2- بعد از اینکه ویژگی های مشترک را شناسائی کردید آنها را لیست کنید و به تدریج چیزهای دیگری نیز که بعدا معلوم می شود مورد علاقه هر دوی شما است به آن لیست اضافه کنید.
3- از طرح مسائل اختلافی که رابطه شما را تیره و سرد می کند اجتناب کنید.
4- از تحمیل نظرات خود به یکدیگر پرهیز کنید.
5- احترام گذاشتن به یکدیگر را از همین آغاز زندگی سر لوحه کارهای خود قرار دهید.
6- به والدین یکدیگر احترام بگذارید و اینطور نباشد فقط والدین یکی از شما مورد احترام باشند و والدین دیگری کنار گذاشته شوند. هرگز چنین مسئله ای به نفع هیچکدام شما نیست و در دراز مدت حداقل دعای خیر یک دسته از والدین یا هر دو را از دست می دهید و چه بسا نفرین آنها را برای خود باعث شوید.
7- از تعریف کردن زنان دیگر در مقابل همسرتان اجتناب کنید و ایشان نیز از تعریف کردن مردان دیگر نزد شما اجتناب کند.
8- از طرح مسائل اختلافی خود نزد دیگران اجتناب کنید زیرا زمینه دخالت دیگران در زندگی مشترک شما فراهم می شود مگر برای افرادی که صلاحیت مشاوره و راهنمائی شما را دارند و دلسوزی آنها احراز شده است.
9- از کلمات محبت آمیز نسبت به یکدیگر استفاده کنید.
10- با مطالعه کتابهایی نظیر آئین همسر داری از ابراهیم امینی، اطلاعات خود را نسبت به وظایف مشترکتان در خانه افزایش دهید. همچنین با مطالعه بیشتر مهارتهای ارتباطی را بیاموزید.
11- از سوء ظن نسبت به یکدیگر به شدت اجتناب کنید.
12- از خطاهای یکدیگر سریعا بگذرید و تحمل خود را در مقابل خطاهای یکدیگر افزایش دهید.
13- از نسبت دادن القاب زشت به یکدیگر دوری کنید.
14- هر از چند گاهی در یک فضای محرمانه به ارزیابی رفتارتان با یکدیگر بپردازید و بجای توجیه رفتارهای خود از طرف مقابل بخواهید چه باید کرد تا مشکلاتمان کمتر شود و بهتر بتوانیم روابط محبت آمیز میان خودمان را افزایش دهیم.
15- در مسائل زندگی مانند گذراندن اوقات فراغت، میهمانی رفتن یا میهمانی دادن و ... با هم مشورت کنید.
اما اینکه فرمودید تصمیم گرفته ام ازدواجم را چند سال تأخیر بیندازم؛ روشن نیست آیا منظورتان مراسم عروسی را می خواهید به تأخیر بیندازید، اگر منظور این باشد به نظر می آید اگر مشکلات جدی اقتصادی ندارید، فاصله زیاد بین عقد و عروسی خیلی مناسب نیست و حدود یک سال دوران عقد کافی است. زیرا ممکن است با بحرانهای جدی مواجه شوید و روابط شما روز به روز سرد و تکراری شود، و چه بسا دخالت دیگران بر مشکلات شما اضافه کند. بنابراین برای جلوگیری از همه این مسائل احتمالی فاصله بین عقد و عروسی را بیش از یک سال تأخیر نیندازید. در مورد تحصیل همسرتان نیز تا آنجائی که امکان دارد و به زندگی شما آسیب نمی رساند موافقت کنید و او را کمک کنید تا به تحصیلات خود ادامه دهد و رد شدن او را در کنکور به رخ نکشید. چه اینکه تقریبا بیش از 80% شرکت کنندگان در کنکور سراسری به صورت قهری رد خواهند شد. زیرا دانشگاههای دولتی و آزاد ظرفیت بیش از 20% آنها را ندارند. بنابراین رد شدن کنکور دلیل عدم صلاحیت بسیاری از دانش آموزان نیست، بلکه این مشکل نظام آموزشی در جامعه ماست و رشد بی رویه جمعیت نیز عامل دیگر این نابسامانی در نظام آموزشی می باشد. بنابراین در صورت تمایل ایشان به ادامه تحصیل او را تشویق کنید تا به تحصیلات خود ادامه دهد و بهتر است ادامه تحصیل را به بعد از عروسی موکول کنید، زیرا شرایط قبل از عروسی با بعد از عروسی فرق دارد. بعد از ازدواج و عروسی بهتر می توانید تصمیم گیری کنید و انگیزه او نیز برای ادامه تحصیل شفاف تر خواهد شد.