دعاى فرج، دواى دردهاى ما است
•
دعاى فرج، دواى دردهاى ما است
آیة الله العظمی بهجت حفظه الله :
دعاى تعجیل فرج دواى دردهاى ما است، در روایت است که: در آخر الزمان همه هلاک مىشوند، « إِلاّ مَنْ دَعا بَالْفَرَجِ. »(1) مگر کسانى که براى [تعجیل] فرج دعا کنند.
ائمّه ى ما ـ علیهمالسّلام ـ با این بیان خیلى به اهل ایمان و شیعیان عنایت کرده اند تا خود را بشناسند. علامت گذارى براى آنها است، یعنى اگر براى فرج دعا مى کنید، علامت آن است که هنوز ایمانتان پا برجاست.
دستورهاى عجیب و غریب دیگر هم داده اند، زیرا در آخرالزمان گرفتارى اهل ایمان خیلى سخت مى شود به حدّى که در روایت آمده است:
« بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا. »(2) بعد از آن که زمین از جور و ستم پر مى شود.
و شاید در روایت وارد شده باشد که: « یُنْکِرُهُ أکْثَرُ مَنْ قالَ بإِمامَتِهِ! »(3) بیشتر کسانى که اعتقاد به امامت آن حضرت دارند، او را انکار مىکنند.
یعنى بیشتر مردم از اعتقاد وایمان به امامت بر مى گردند.
هم چنین فرموده اند که در آخرالزمان این دعاى فرج را که دعاى تثبیت در دین است، بخوانیم:
« یا أللّهُ، یَا رَحْمانُ، یَا رَحیمُ، یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دینِکَ. »(4)
اى خدا، اى رحمت گستر، اى مهربان، اى زیر و رو کننده ى دلها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان.
یعنى آن مرتبه اى از ایمان را که به من منّت نهادى، حفظ کن، نه این که مسلمان باشد و به همان باقى باشد، چون این معنا تثبیت در دین نیست.
این توسّلات، عزادارىها، سوگوارىها و زیارت قبور اهلبیت ـ علیهمالسّلام ـ علامت آن است که اهل ایمان به آنها اتّصال و الصاق دارند و هنوز از آنها منحرف نشده اند؛ لذا کفّار و دست نشانده هاى آنها دستور داشتند که بین مسلمانان و قرآن ـ تا چه برسد به مساجد و تکایا و مجالس عزا و روضه خوانى ـ جدایى بیندازند، زیرا همه ى اینها ضدّ خواسته هاى سلاطین جور بود، لذا فرمان هدم قبور یا تعطیلى مجالس روضه خوانى را دادند.
روز هشتم ماه شوّال که روز هدم قبور ائمه ى بقیع ـ علیهمالسّلام ـ است قاعدتا روز تعطیلى حوزه ى علمیه نجف بود، ولى ما کم کم عادت کردیم و براى ما عادى شد.!
پی نوشت ها :
1. عبارت حدیث به این صورت است: « إِلّا مَنْ دَعا بِدُعاءِ الْغَریقِ »؛ (مگر کسى که دعاى غریق را بخواند.) ر.ک: بحار الانوار، ج 52، ص 133 و 148؛ ج 92، ص 326؛ اعلام الورى، ص 432؛ الصراط المستقیم، ج 2، ص 228؛ غیبة النعمانى، ص 159؛ کمال الدین، ج 2، ص 348 و 351؛ منتخب الانوار، ص 80، مهجّ الدّعوات، ص 332، در ذیل برخى از این روایات بیان شده است که مقصود از دعاى غریق، دعاى آینده: « یا أَللّهُ یا رَحْمانُ یا رَحیمُ... » است.
2. بحار الانوار، ج 3، ص 80؛ ج 36، ص 358؛ طرائف، ج 1، ص 177.
3. « لاِءَنَّهُ یَقُوُم بَعْدَ... ارْتِدادِ أَکْثَرِ الْقائِلِینَ بِإِمامَتِهِ. »؛ (زیرا او بعد از... بازگشت بیشتر معتقدان به امامتش قیام مىکند.) بحار الانوار، ج 51، ص 30، 157؛ ج 52، ص 23؛ اعلام الورى، ص 436، 439؛ الخرائج، ج 3، ص 1171؛ الصراط المستقیم، ج 2، ص 230، 231؛ کشف الغمّة، ج 2، ص 526؛ کفایة الاثر، ص 283؛ کمال الدین، ج 2، ص 378، 384، منتخب الانوار، ص 39.
4. بحار الانوار، ج 52، ص 148؛ ج 92، ص 326؛ اعلام الورى، ص 432؛ کمال الدین، ج 2، ص 351؛ منتخب الانوار، ص 80؛ مهج الدعوات، ص 332.
پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله العظمی