سفارش تبلیغ
صبا ویژن

گل نرگس Narcissus

زیارت نامه

صلی الله علیک یا علی ابن موسی الرضا

003

010

008

15

019

سلامی با تمام وجود خدمت همه دوستانی که به ایشان عشق می ورزم و افتخار میکنم

وهمه شما عزیزان را دعا میکنم

به خاطر اهانت به حرم عسکریین حوزه دو سه روز تعطیل شده بود ، از طرفی یه پولی از یه جایی دست ما رسیده بود که باهاش بریم مشهد، یعنی اونقدر با خانمم پیش حضرت معصومه (س) رفتیم و جلز و ولز و خواهش و تمنا کردیم تا بالاخره بی بی سفارش ما رو به برادرش کرد. وگرنه پارسال تا پای اتوبوس هم رفتیم راهمون نداد که نداد. خانومم اولین بارش بود که می خواست به پابوس امام رضا(ع) بره شور و نشاط خاصی داشت. من هم که تا حالاسوار قطار نشده بودم رفتم و یک کوپه درجه 2 اعلای معمولی گرفتم تا با اون راحت بریم مشهد . بلیطمون برای ساعت ده شب بود . عصر یکشنبه رفتیم حرم حضرت معصومه (س) زیارتی کردیم و راهی میدون 72 تن شدیم در میدون 72تن کمی معطل شدیم دعوا بر سر مسافرو ... یه زنی رو هم وسط میدون ماشین زده بود و کسی نبود کمکش کنه پلیسها هم وایساده بودن فرصت خوبی بود تا راننده ها مسافر جمع کنند.

خلاصه به هر جون کندنی بود ما راهی تهران شدیم. در ایستگاه راه آهن سری به میدون شوش زدیم و شیرینی خریدیم. که قبلاً براتون نوشتم. ساعت 10سوار قطار شدیم وسیله خوبی برای مسافرت است .  ساعت ده صبح به مشهد رسیدیم ناخودآگاه این اشعار به ذهنم رسید.

اغنیا مکه روند و فقرا سوی تو آیند                      ای به قربان تو آقا که حج فقرایی         به فاطمیه شیرازیها رفتیم و اتاق گرفتیم. بعد هم سری به اس عزیز آبادانی صاحب گرمابه نوروزی زدیم و غسل زیارت و یا د گذشته ها کردیم از دوستان و  ....                             سر ظهر به حرم رفتیم و جای همه شما سبز یک زیارت ناب ، بعد از چهارسال دلی از عزا درآوردم.  ظهر هم حاج خانم را بردم دیزی فروشی ویه دیزی خوب باهم زدیم و حالش رو بردیم.این چندروز برناممون اینطوری بود که صبح ساعت 4 می رفتیم زیارت ساعت  7 می اومدیم . میخوابیدیم تاظهر  ، ظهر میرفتیم حرم نماز و زیارت ، ی اومدیم میخوابیدیم تامغرب ، مغرب میرفتیم حرم تا ساعت 9 . در این حیث و بیث من گاهی وقتی زیر آبی می رفتم و سری به کافی نت می زدم و وبلاگم رو چک می کردم .  البته دور از چشم         حاج خانم تا اینکه دستم رو شد. یه روز ظهر هم خدا انشاء الله نصیب همه تان کند رفتیم مهمانسرای حرم و مهمان آستان با صفای کوی دوست بودیم. جای شما سبز ، غذای حرم امام رضا (ع) بهترین غذای دنیاست . پای سفره گفتم خدایا ما داریم نون و نمکتو می خوریم کمکمون کن نمکدون نشکنیم. هر روز بعد از نماز با دوستان خوبی آشنا می شدم جوانان پاک سرشتی که به احترام لباسم بر سر من منت میگذاشتند و با بیان سؤالاتشون منو شرمنده احسان و محبت خودشون می کردن . اکثر دوستان در مورد مسأله نماز مسافر و کیفیت اون مشکل داشتند و این تقصیر ما و اونهاست که ما دین رو سخت کردیم و اونها هم دنبالش نرفتن ،یکی میگفت چرا نباید نمازمون را کامل بخونیم ،یاد حدیثی از حضرت رسول (ص) افتادم در کتاب خصال صدوق که فرموده اند (نماز مسافر هدیه خداست به مؤمنین و اگر کسی غیر اون عمل کنه هدیه خدا رو قبول نکرده .  ) کدام آدم عاقلی هدیه خدا رو رد میکنه. چیزی که تو این مدت منو آزار میداد افرادی بودن که به بهانه روضه خونی تو حرم دارو دستگاهی و میز وصندلی راه انداخته بودن و لباس پیامبر خدا رو پوشیده بودن و کلاه سر مردم میگذاشتن . خوبه که دوستان ما حساب این افراد رو از روحانیت جدا کنند. یه صبحی تو حرم نشسته بودم روزیم یه سید پاک نفس شد که چند تا شعر ناب به من داد که بعضیهاش رو خودش سروده بود:

معدن صدق و صفا قرآن است                                                  چشمه نور خدا قرآن است

گفت پیغمبر ما کای امت                                                      هدیه بر خلق خدا قرآن است

یادگاری که پیمبر می گفت                                                    اقدم از عترت او قرآن است

ای که اندر طلب علم روی                                                       بهترین دانش تو قرآن است

بی وضو دست مزن برقرآن                                                مس و تطهیر در این قرآن است

در شب وحشت و تنهایی قبر                                                   به خدا مونس تو قرآن است

مرحبا بر تو که قرآن خوانی                                               در عمل کوش که در قرآن است

شک و تردید به خود راه مده                                           دان به حق علم یقین قران است

به تولای علی چنگ بزن                                                    چون علی ناطق این قرآن است 

گو حسینی به همه خلق جهان                                                 آفرینش همه درقٌرآن است

شاعرش سید منصور حسینی است اهل مشهد باخواندن هر کدام از این شعرها اشک از چشمانش جاری می شد. شعری هم در مورد مادر گفته بود:

ای سینه تو محرم رازم مادر                                            وی دیدن تو اصل نیازم مادر

عشقی که خداوند جهان فرموده                                   آن عشق تویی ترا بنازم مادر

شعر دیگری هم در وصف مادر گفت که نمی دانست شاعرش کیست:

مهربانتر زدل عاشق مادر دل نیست                   به دو گیتی چو دل صادق مادر دل نیست

دل پاکی طلبیدم که کنم هدیه به او                    هرچه گشتم به خدا لایق مادر دل نیست

برگشتن هم با قطار آمدیم در کوپه اولی که بودیم یک جوان شیک پوش مشهدی با مابود که برای ثبت دو اختراعش به مشهد می رفت. بعد هم که جایمان را عوض کردند همسفر آقاسیدی شدیم اهل تهران که با مادرش سفر میکرد. همسفران خوبی بودند . انشاء الله که خداوند زیارت این امام همام را نصیب همه ما گرداند.