امام کاظم(ع)
روایت شده است کـه حـضـرت کاظم علیه السلام زیاد دعا می خواند ، وعرضه می داشت : بار خدایا ، راحتی در هنگام مردن ، وعفو وبخشش در هنگام حسابرسی را از تو مسألت می کنم . واین جمله را تکرار می کرد . یکی از دعاهای آن حضرت این بود : گناه بنده تو بزرگ است وعفو وگذشت از جانب تو نیکوست . آن حضرت از خشیت خدا چندان می گریست که محاسن او از اشک تر می شد . هیچ کس به اندازه ایشان به خانواده وخویشاوندانش رسیدگی نمی کرد . شب هنگام به فقرای مدینه سرکشی می کرد وزنبیلی پر از درهم ودینار وآرد وخرما با خود می برد وبر درِ خانه های آنان می گذاشت وآنها نمی فهمیدند که این پول واجناس از طرف چه کسی آمده است .