اينكه آقا فرموده‏اند نقد علمي بايد از خود طلبه‏ها ظروع شود از دو طرف مي‏شود نگاه كرد. اولاً طبق يك نطر اينكار انجام شده. توسط آقاياني مثل آيت الله وحيد،فاضل كه در درسشان تلويحاً نظرات صانعي را نقد كردند.نظر ديگر اين است كه وقتي طلبه‏ها اينچنين نظراتي را به تحقيق و تدقيق ننشينند باعث مي‏شود كه ديگران كه به نظر ما كارشناس نيستند احساس وظيفف بكنند و به قد بنشينند.

البته خيلي‏ها بر ساده‏گي ايشان از زماني كه ديدند ايشان در همان اوايل انقلاب و جنگ گفتند خون شهيد در معركه پاك است!!! پي بردند. هم اكنون نيز وقتي مي‏بينند كه نمي‏توانند فرق بين دوست و دشمن را تشخيص بدهند و با كساني كه با آمريكاي خونخوار ملت مطلوم عراق و فلسطين رابطه دوستي دارند(مثل مجاهدين) نشست و برخواست دارند، بيشتر در نظر خودشان راسخ مي‏شوند. وقتي نظري خلاف نصوص مي‏دهند (و نه خلاف متشابهات) آيات قرآن مي‏دهند، جاي چه سكوتي است؟

مگر نفرمود كه دوست داشتن چيزي كور و كر مي‏كند.

در حقيقت مشكلي كه براي خيلي از ما پيش آمده و براي به قول معروف كم نياوردن در نظري كه حتي خودمان خيلي اصرار بر آن نداريم، تاكيد مي‏كنيم.

نخوانده يا بدون دقت در طرف نظر مخالف نظر مي‏دهيم و محكوم مي‏كنيم. استادي داريم كه در پاسخ به سوال شخصي درباره آقاي صانعي گفت كه به قطع نظرات ايشان بسيار كم عمق و سطحي است كه نوارهاي چند سال گذشته‏شان را مي‏توانيد از تبليغات بگيريد و گوش كنيد كه حتي نمي‏توانند آيات ابتدائي يك سوره را تحليل و تفسير بكنند. اگر واقعاً بي‏طرف به داستان نگاه بكنيم، در همين حوزه‏ها هم با عرض معذرت بسياري سخنان ايشان را به استهزاء مي‏گيرند و به خاطر اين نظرات به شدت مخالف حق اصلاً در مورد ايشان يا سكوت مي‏كنند يا سكون.

نخواستم استدلالي كرده باشم. مي‏خواستم آنچه را كه مي‏دانيد تاكيد كرده باشم.