سلام عليکم
به نکته مهمي اشاره کرديد و خيلي خوب هم راهنمايي نموديد.
من نيز دختري بيست و نه ساله هستم که هنوز زمينه ازدواجم فراهم نشده.
نه عقب مانده ذهني هستم، نه فلج ، نه کر و لال ، نه کور ، نه ....
دانشگاه رفته ام. شاغل هستم. در اجتماع حضور فوق العاده فعالي دارم. ولي متأسفانه در شهري زندگي ميکنم که همه ي مردمش اهل تسنّن هستند و حتي ذره اي احتمال فراهم شدن موقعيت ازدواج برايم نيست.
ولي خوب دعاي خير هيچ کس در حقّم مستجاب نشده. حتي کنار ضريح امام حسين عليه السلام در کربلا برايم دعا کرده اند. در خانه خدا کعبه برايم دعا کرده اند و مستجاب نشده.
چندين سال است که هر راه و روش و اذکار و ادعيه مختلف کشف کرده ام را انجام داده ام و جواب نگرفته ام. آنقدر متوسل شده ام که ...
چهارده هزار بار جواد الأئمه را به کرمش صدا زدم و جوابي نگرفتم.
راستش ديگه باورم شده که قسمت من اينه که همينطور مجرّد بمانم و ازدواج نکنم و خداوند صلاح من را در اين امر ميداند.
ولي کاش مردم دهانشان را مي بستند و با زخم زبان هايشان اينقدر دلم را نمي شکستند.
مي دانم حتما شما هم مثل بقيه دوستان مي گوييد به حرف مردم نبايد اعتنا کرد ولي واقعا ميشود زخم زباني شنيد و بي خيال شد. روح من که آنقدر بزرگ نيست که رنجيده نشود.
هيچ وقت هيچ کس را مسخره نکردم و به هيچ کس زخم زبان نزدم و هميشه از خوشبختي ديگران خوشحال شدم و از بدبختي شان ناراحت. و دعا کردم که مشکلاتشان هر چه زودتر برطرف شود.
انشاء الله همه ي دختراني که امکان ازدواج تا کنون برايشان فراهم نشده، هر چه زودتر به خانه بخت بروند و خوشبخت و عاقبت به خير شوند.