مولای من، سرورم، نور چشمانم، آرامش قلبم دلبر و دلدارم

ای تنها ترین راه من راه گم کرده ای تنهایم ،ای فریاد رس بیچارگان و مستضعفان من بیچاره و مستضعفم ،مستضعف فقط فقیر و بی پول نیست مستضعف کسی است که مولایش را نبیند و نشناسد.

ای یگانه راه نجات، من غریقی بیکسم ،غریق کسی نیست که شنا نداند غریق کسی است که انقدر غرق دنیا شود که نداند مولایی دارد.

روزها و شبها در تمنای تو یگانه وجودم چشم در راهم، خوبترین خوبان : تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه.

ای کیمیای دلها به تو عرض می کنم:

 آیا می شود گوشه چشمی به ما کنی .دلم در غم دیدار تو پر پر می شود

آیا از روی مهر ورزی و صفا می شودوفا کنی یا اینکار در رسم خوبرویان نیست .

سرورم ،

سرورم ،

سرورم:

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

 

زینت پرستش کنندگان الهى

امام چهارم با لقب "زین العابدین" و "سجاد" خوانده مى‌شود، چرا که او قبل از هر چیز بنده خالص و صالح خدا بود، و سجده‌های طولانی او، هر بیننده را به سوى خدا و پرستش خدا جذب مى‌کرد.

 

خداوند در حدیث لوح که آن نامه‌اى از سوى خدا به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است او را چنین معرفى کرده است: سیدالعابدین و زین اولیائى الماضین؛ او آقاى عبادت کنندگان و زینت اولیاى پیشین من است. یوسف بن اسباط مى‌گوید، پدرم گفت:

 

نیمه‌هاى شب به مسجد رفتم، جوانى را که به سجده افتاده بود دیدم که چنین با خدا راز و نیاز مى‌کرد: «سَجَدَ وَجهى مُتِعَفراً فى التُرابِ لِخالقى و حق له؛ صورتم خاک آلود، براى آفریدگارم سجده کرد، که خداوند سزاوار سجده است.»

 

به محضرش رفتم، دریافتم امام سجاد علیه السلام است، صبر کردم تا هوا روشن شد، به نزد ایشان رفتم و عرض کردم: اى فرزند پیامبر! چرا آن همه به خود زحمت مى‌دهى با این که خداوند تو را برترى بخشیده و تو در پیشگاه خدا مقام بسیار ارجمندى دارى؟ او با شنیدن این سخن منقلب شده و گریه کرد و فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

 

هنگامى که روز قیامت بر پا گردد هر چشمى جز چهار چشم گریان است:

 

1- چشمى که از خوف خدا بگرید؛

 

2- چشمى که در راه (جهاد) براى خدا نابینا شده باشد؛

 

3- چشمى که از حرام‌هاى خدا پوشیده شده باشد؛

 

4- چشمى که شب تا صبح در حال سجده بیدار باشد .

 

عبادت امام سجاد علیه السلام، پرستش کاملا آگاهانه و بسیار عمیق بود، او با لذت و شیفتگى مخصوص، آمیخته با عرفان کامل، خدا را عبادت مى‌کرد. ارتباط و پیوند او با خدا به گونه‌اى بود که روایت شده:

 

شبى براى عبادت برخاست، هنگام وضو، چشمش به ستارگان آسمان افتاد، و همچنان به ستارگان مى‌نگریست، و در اندیشه آفریدگار و آفرینش آنها فرو رفت، حیران و بهت‌زده در حالى که دستش در آب بود، به آسمان چشم دوخته بود تا صداى اذان صبح را شنید.

 

فاطمه سلام الله علیها یکى از دختران امیرمومنان على علیه السلام از جابر بن عبدالله انصارى تقاضا کرد که نزد امام سجاد علیه السلام برود، و به عنوان دلسوزى از آن حضرت بخواهد که جانش را از آسیب عبادت بسیار حفظ کند، زیرا او بر اثر عبادت بسیار، از ناحیه بینى و سر زانوها و کف دست‌ها و پیشانى، آسیب سختى دیده بود. جابر نزد امام سجاد علیه السلام رفت و آن حضرت را از تحمل آن همه رنج طاقت فرسا در عبادت برحذر داشت.

 

امام به او فرمود: اى همنشین رسول خدا! جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله آن قدر عبادت کرد که پاهایش ورم کرد، شخصى به او عرض کرد: چرا آنقدر به خود رنج مى‌دهى؟ فرمود: افلا اکون عبدا شکورا؛ آیا بنده سپاسگزار خدا نباشم.

 

جابر به امام سجاد علیه السلام عرض کرد:

 

جان عزیزت در خطر است، کمتر خود را در فشار قرار بده. امام فرمود:

 

«یا جابر لا ازال على منهاج ابوى موتسیا بهما حتى القاهما؛ اى جابر همواره راه پدرانم (پیامبر و على) را مى‌پیمایم، و آنها را الگو قرار مى‌دهم تا به آنها بپیوندم.

 

صحیفه سجادیه، یکى از نمادهاى عرفانى و زاییده اندیشه‌هاى معرفت شناسى امام سجاد علیه السلام است که به عنوان زبور آل محمد صلی الله علیه و آله شناخته شده، و با مطالعه آن، مى‌توان به عظمت بى‌کران پرستش آگاهانه آن بزرگوار واقف شد.

 

"حجة الاسلام والمسلمین محمد محمدى اشتهاردى"

 

منبع:

 

http://tebyan.net/index.aspx?pid=44619

 حاوی لینکهای جالب و پرمحتوا

(مداحی و مولودی ، سخنرانی ، تصاویر زیبا و ....)

 

 

عباس علیه السلام در نگاه حضرت مهدی علیه السلام

 

 

مصلح بزرگ، حجت خدا و بقیة الله الاعظم، امام زمان (عج) - قائم آل محمد (ص) در بخشى از سخنان زیباى خود درباره عمویش عباس (ع) چنین مى‏گوید:

 «سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایى» را لعنت کند...» (1)

 امام عصر - عجل الله تعالى فرجه - صفات والاى ریشه دار در عمویش، قمر بنى‏هاشم و مایه افتخار عدنان را چنین بر مى‏شمارد و مى‏ستاید:

 1- همدردى و همگامى با برادرش سید الشهداء (ع) در سخت‏ترین و دشوارترین شرایط تا آنجا که این همگامى و همدلى ضرب المثل تاریخ گشت.

 2- فرستادن توشه آخرت با تقوا، خویشتندارى و یارى امام هدایت و نور.

 3- فدا کردن جان خود، برادران و فرزندانش در راه سرور جوانان بهشت، امام حسین (ع).

 4- حفاظت از برادر مظلومش با خون خود.

 5- کوشش براى رساندن آب به برادر و اهل بیتش هنگامى که نیروهاى ستمگر و ظالم مانع از رسیدن قطره‏اى آب به خاندان پیامبر (ص) شده ‏بودند.

پیوند به:

ماه بنی هاشم

خط مقدم فریاد

حضرت عباس(ع) در نگاه امام صادق (ع)

 

 امام صادق (علیه السلام) عقل ابداعگر و اندیشمند اسلام و چهره بى‏مانند دانش بشرى، همواره از عمویش عباس (علیه السلام) تجلیل به عمل مى‏آورد و با درود و ستایشهاى عطرآگین از او یاد مى‏کرد و مواضع قهرمانانه‏اش در روز عاشورا را بزرگ مى‏داشت. از جمله سخنانى که امام درباره قمر بنى‏هاشم(ع) فرموده است، بیان زیر مى‏باشد:

 «عمویم عباس بن على (علیه السلام) بصیرتى نافذ و ایمانى محکم داشت. همراه برادرش حسین جهاد کرد، به خوبى از بوته آزمایش بیرون آمد و شهید از دنیا رفت...(1)

 امام صادق (علیه السلام) از برترین صفات مجسم در عمویش که مورد شگفتى اوست چنین نام مى‏برد:

 الف: «تیزبینى»:

 تیزبینى، پیامد استوارى رأى و اصالت فکر است و کسى بدان دست پیدا نمى‏کند، مگر پس از پالودگى روان، خلوص نیت و از خود راندن غرور و هواهاى نفسانى و عدم سلطه آنها بر درون آدمى.

 تیز بینى از آشکارترین ویژگیهاى ابوالفضل العباس بود. از تیزبینى و تفکر عمیق بود که حضرت به تبعیت از امام هدایت و سیدالشهداء امام حسین (علیه السلام) برخاست و بدین گونه به قله شرف و کرامت دست یافت و خود رابر صفحات تاریخ، جاودانه ساخت. پس تا وقتى ارزشهاى انسانى پایدار است و انسان آنها را بزرگ مى‏شمارد، در برابر شخصیت بى‏مانند حضرت که بر قله‏هاى انسانیت دست یافته است سر بر زمین مى‏ساید و کرنش مى‏کند.

 امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «عمویم عباس بن على (علیه السلام) بصیرتى نافذ و ایمانى محکم داشت. همراه برادرش حسین جهاد کرد، به خوبى از بوته آزمایش بیرون آمد و شهید از دنیا رفت...(1)

 ب: «ایمان استوار»:

  یکى دیگر از صفات بارز حضرت، ایمان استوار و پولادین اوست. از نشانهاى استوارى ایمان حضرت، جهاد در کنار برادرش، ریحانه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) بود که هدفش جلب رضایت پروردگار متعال به شمار مى‏رفت. و همانطور که در رجزهایش روز عاشورا بیان داشت از این جانبازى کمترین انگیزه مادى نداشت و همین دلیلى گویاست بر ایمان استوار حضرت.

 ج: «جهاد با حسین (علیه السلام)»:

 فضیلت دیگرى که امام صادق (علیه السلام) براى عمویش، قهرمان کربلا، عباس (علیه السلام) نام مى‏برد، جهاد تحت فرماندهى سالار شهیدان، سبط گرامى پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) و آقاى جوانان بهشت است. جهاد در راه آرمان برادر، بزرگترین فضیلتى بود که حضرت ابوالفضل بدان دست یافت و نیک از عهده آزمایش به درآمد و در روز عاشورا قهرمانیهایى از خود نشان داد که در دنیاى دلاورى و شجاعت بى‏مانند است ...

 

 

:منبع

http://tebyan.net/index.aspx?pid=44582

حاوی لینکهای جالب و پرمحتوا

(مداحی و مولودی ، سخنرانی ، تصاویر زیبا و ....)

 

با عرض سلام ادب و احترام

میلاد امام حسین (ع)‌را به شما دوستان و عزیزان تبریک می گویم .

میلاد مسعود و مبارک

 

 امام محمد باقر (ع)

 

بر شما مبارک باد.

همزمان با این میلاد میمون و فرخنده سایت کانون گفتمان قرآن

که چند روزی به دلیل تغییر سرور تعطیل شده بود

بار دیگر آغاز به کار کرد

سایت کانون گفتمان قرآن را از اینجا می توانید ببینید

 

 

 

از شخصیت فاطمه سخن گفتن بسیار دشوار است، فاطمه یک "زن" بود، آنچنان که اسلام مى خواهد که زن باشد. تصویر سیماى اورا پیامبر، خود رسم کرده بود و او را در کوره هاى سختى و فقر و مبارزه و آموزش هاى عمیق و شگفت انسانى خویش پرورده و ناب ساخته بود.

وى در همه ابعاد گوناگون "زن بودن " نمونه شده بود.

مظهر یک "دختر"، در برابر پدرش.

مظهر یک "همسر"، در برابر شویش.

مظهر یک "مادر"، در برابر فرزندانش.

مظهر یک "زن مبارز و مسئول"، در برابر زمانش و سرنوشت جامعه اش.

وى خود یک "امام" است. یعنى یک نمونه مثالى، یک تیپ ایده آل براى، یک "اسوه" یک "شاهد" براى هر زنى که مى خواهد "شدن خویش" را خود انتخاب کند.

او با طفولیت شگفتش، با مبارزه مدامش در دو جبهه خارجى و داخلى در خانه پدرش، خانه همسرش، در جامعه اش،در اندیشه و رفتار و زندگیش، "چگونه بودن" را به زن پاسخ مى داد.

نمى دانم از او چه بگویم ؟ چگونه بگویم؟

خواستم از "بوسوئه" تقلید کنم، خطیب نامور فرانسه که روزى در مجلسى با حضور لوئى، از "مریم" سخن مى گفت. گفت، هزار و هفتصد سال است که همه سخنوران عالم درباره مریم داد سخن داده اند. هزار و هفتصد سال است که همه فیلسوفان و متفکران ملت ها در شرق و غرب، ارزشهاى مریم را بیان کرده اند.

هزار و هفتصد سال است که شاعران جهان، در ستایش مریم همه ذوق و قدت خلاقه شان را بکار گرفته اند. هزار وهفتصد سال است که همه هنرمندان، چهره نگاران، پیکره سازان بشر، در نشان دادن سیما و حالات مریم هنرمندى هاى اعجازگر کرده اند. اما مجموعه گفته ها و اندیشه ها و کوششها و هنرمندیهاى همه در طول این قرنهاى بسیار، به اندازه این یک کلمه نتوانسته اند عظمت هاى مریم را باز گویند که:

"مریم مادر عیسى است".

و من خواستم با چنین شیوه اى از فاطمه بگویم، باز درماندم:

خواستم بگویم:

فاطمه دختر خدیجه بزرگ است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که: فاطمه دختر محمد(ص) است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که: فاطمه همسر على است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که: فاطمه مادر حسنین است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که: فاطمه مادر زینب است.

باز دیدم که فاطمه نیست.

نه، اینها همه هست و این همه فاطمه نیست.

فاطمه، فاطمه است. 

منبع:فاطمه فاطمه است/ دکتر علی شریعتی

http://library.tebyan.net/books1/3673.htm

 

	واقعه هنگام ولادت حضرت زینب علیها السلام
	اسرار نام "زینب" علیها السلام
	علم و دانش زینب کبری علیها السلام
	شباهت حضرت زینب به خدیجه کبری علیهما السلام
	التماس دعای امام حسین به زینب کبری علیهما السلام
	زینب علیها السلام ؛ حامی جان امام زمان
	زینب ؛ نایب امام حسین علیهما السلام
	سفرهای هشتگانه زینب کبری علیها السلام
	زینب علیها السلام ؛ در زمره صابران
	زینب علیها السلام و مقام شفاعت
	درس اخلاق آیة الله مجتبی تهرانی
	مدیحه سرایی
	تصاویر ویژه
	Screensaver

مرضیه حدیدچی (دباغ) از جمله زنان مبارز انقلاب اسلامی است که فعالیت ها و حرکتهای سیاسی خود را از سال 1346آغاز کرده است و این مبارزات را تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داد و پس از آن نیز در مصدر بسیاری از امور از جمله فرماندهی سپاه همدان و مسوولیت بسیج خواهران ، 3 دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی و قائم مقامی جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت. در آستانه بیست و هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برای مصاحبه با وی به دفتر جمعیت زنان جمهوری اسلامی رفتیم.

بهمن سال 1357 کجا بودید؟
سال 57 در این ایام یعنی بهمن ماه در نوفل لوشاتو بودیم. هنوز حضرت امام ره به ایران نیامده بودند که بستن فرودگاه پیش آمد. یک هفته پیش از پرواز حضرت امام ره یعنی پنجم بهمن ، شب فرمودند بروید برادرهایی را که در ساختمان کار می کردند جمع کنید ، من همه برادران را در اتاقی که حضرت امام ره معمولا مصاحبه می کردند، جمع کردم.
حضرت امام (ره) در این شب فرمودند من بیعتم را از دوش همه شما برداشتم. هر کدام از هر کشوری آمده اید یا هر کجا ساکن بوده اید و کار می کردید برگردید به کشورها و شهرهای خودتان و به زندگیتان بپردازید. من با احمد به ایران می روم. اگر اتفاقی نیفتاد شما بعد بیایید.

واکنش حاضران به این سخنان امام چه بود؟
همه یکباره گریستند و هر کسی چیزی می گفت و هر کدام با زبان حال خودشان چیزی می گفتند. از گفته ها شنیده می شد که اگر هزاران جان داشته باشیم در راه شما و آرمان انقلاب فدا خواهیم کرد. من همان طور که آن کنار ایستاده بودم فرمایش حضرت اباعبدالله (ع) در شب عاشورا به یادم آمد که فرمودند: ای قوم هر که ندارد هوای ما سرگیرد و بیرون رود از کربلای ما.
بنده به یاد مظلومیت امام حسین (ع) افتادم ؛ ولی یاران خالص حسین ماندند و آنان که برای دنیا آمده بودند فرار را بر قرار ترجیح دادند ، اما یاران امام در نوفل لوشاتو جز یک نفر ، همه خاص بودند و همراه امام به ایران بازگشتند.

چه خطراتی در سفر به ایران بود؟
خطرات زیادی امام را تهدید می کرد. از یک طرف ممکن بود امریکایی ها هواپیمای امام را در هوا بزنند یا خود فرانسوی ها که هواپیما را در اختیار امام می گذارند ، هواپیما را به عنوان این که دزدیده شد به اسرائیل ببرند و در اختیار دشمن بگذارند یا این که وقتی وارد فرودگاه مهرآباد می شوند تله ای کار گذاشته باشند و همه از میان بروند ؛ ولی در چهره های آنها می دیدم که هیچکس چنین احساسی نداشت ، که امام ره را همراهی کنند. حضرت امام می فرمودند که شما مردم بهتر از مردم زمان پیغمبر اکرم ص هستید ، چون واقعا همین حالات را در رفتار مردم دیده بودند.

آیا شما همراه حضرت امام (ره) به ایران آمدید؟
یک هفته مانده به روز تاریخی عزیمت امام به ایران ، اعلام شد که بختیار فرودگاه را بسته است. خبرنگاران دنیا صبح زود در خیابان جلوی منزل گرد آمده بودند که نظر امام را راجع به برگشت به ایران با توجه به بسته شدن فرودگاه بدانند. حضرت امام تشریف آوردند و به پرسشهای خبرنگاران پاسخ دادند. امام با آن صلابت و جزمی که داشتند فرمودند من هفته دیگر به ایران خواهم رفت ولو همه فرودگاه ها بسته شده باشند. در همین حین متوجه شدم یکی از خبرنگاران به طرز مشکوکی از دیوار بالا می آید. با شتاب خود را به آنجا رساندم و با آن فرد درگیر شدم و او را پایین انداختم. ناگهان درد شدیدی در قفسه سینه ام پیچید. بعد یک طرف بدنم بی حس و فلج شد دوستان که متوجه اوضاع شدند ، مرا به بیمارستان رساندند.
ادامه مطلب...