خواستگاری و بی توجهی تامزد به نماز
•
مدتی است پسر عموی بنده از من خواستگاری کرده است. در گفتگوهایی که انجام شد، با او شرط کردم که نماز بخواند. او قبول کرد، ولی به قولش عمل نکرد. او از هر لحاظ خوب است، ولی به نماز اهمیت نمی دهد. چگونه می توانم ایشان را به نماز خواندن دائمی وادار کنم؟ آیا می توانم با کسی که به قولش عمل نکرده اعتماد کنم؟
خواهر گرامی! منشأ سستی در نماز چند چیز می تواند باشد:
1- ضعف بنیه اعتقادی: در مواردی انسان به خدا ایمان ندارد تا بخواهد او را پرستش کند. این افراد مشکل زیربنایی دارند. به نظر می رسد پسر عموی شما که در ماه رمضان روزه می گیرد و نمازش را می خواند، این مشکل را ندارد.
2- عدم آشنایی با فلسفه نماز: بعضی چون با فلسفه نماز آشنایی ندارند، در انجام آن سستی می ورزند. وقتی به آنها می گوییم چرا نماز نمی خوانی، میگوید: برای چه بخوانم؟ در این صورت لازم است به این افراد تفهیم شود که نماز، تنها یک عبادت ساده و معمولی نیست که جنبه الزامی و اجباری یا تعبّدی محض داشته باشد، بلکه وسیله مطمئنی برای سازندگی روح و تحصیل آرامش روان می باشد.
نمار کارکردهای مختلفی دارد، مانند
الف) کارکرد روحی و معنوی
ب) تقویت اراده
پ) آرام بخشی نماز
ت) کارکرد بازدارندگی
ه") کارکرد تربیتی اجتماعی
ج) کارکرد سیاسی.
در این راستا اگر نامزد شما اهل مطالعه است، کتاب هایی را که درباره فلسفه نماز و اسرار آن به نگارش درآمده است، در اختیار ایشان قرار دهید، مانند:
الف) پرتوی از اسرار نماز از آقای قرائتی
ب) سیری در اسرار نماز از آقای عقیقی بخشایشی
پ) نماز تسلیم انسانی عصیانگر از آقای جلال رفیع
ت) پرواز در ملکوت از امام خمینی.
اگر اهل مطالعه نیست، خودتان کتابهای فوق را مطالعه نموده و خلاصه آن را با ایشان در میان بگذارید.
3- تنبلی: یکی دیگر از عوامل بی رغبتی به نماز، تنبلی و بی حالی است که این عامل شایعتر است. متأسفانه افرادی با این که به خدا اعتقاد دارند و فلسفه نماز را می دانند، صرفاً به دلیل کسل بودن، نماز را ترک می کنند که چه بسا عدم مراقبت در ایام نوجوانی از سوی والدین و تبدیل نشدن نماز به عادت باعث شده است در دوران جوانی انجام نماز برای آنها سنگین و دشوار به نظر آید.
در این صورت باید مدّتی آنها را به انجام نماز ترغیب نمود و برای این کار وقت گذاشت.
4- عدم آشنایی با عواقب ترک نماز: بعضی به تصوّر این که نماز را اگر یک روز بخواند و یک روز نخواند، مشکلی ندارد، به سرانجام این کار آگاهی ندارند. اگر نامزد شما بر این باور نادرست است، لازم است آیات و روایات معصومین را که در این باره وارد شده بیان نمایید. در این جا فقط به یک روایت معروف که جامعیّت دارد اشاره می کنیم:
حضرت رسول(ص) می فرماید: "هر کس نماز را سبک بشمارد (ترک نماز در بعضی از روزها و شبها از مصادیق سبک شمردن نماز است) دچار پانزده بلا می شود: شش بلا در دنیا، سه بلا در هنگام مرگ، سه بلا در قبر و سه بلا در هنگامی که از قبر بیرون می آید. آن چه در دنیا به آن دچار می شود:
1- خداوند برکت را از عمر او بر می دارد.
2- خداوند برکت را از روزی اش بر می دارد.
3- چهره خوبان از او گرفته می شود.
4- کار نیک وی پاداش نخواهد داشت.
5- دعایش به اجابت نمی رسد.
6- از دعای خوبان بهرهای نخواهد برد.
آن چه در هنگام مرگ به آن دچار می شود:
1- با ذلت و خواری می میرد.
2- گرسنه از دنیا می رود.
3- تشنه می میرد.
آن چه در قبر گریبانش را می گیرد:
1- خداوند ملکی را در قبر وی می گمارد تا او را شکنجه دهد.
2- قبر بر وی تنگ خواهد گرفت.
3- درون قبر وی تاریک خواهد بود.
آن چه در قیامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار می شود:
1- خداوند فرشتهای بر او می گمارد تا وی را با صورت بر زمین بکشد.
2- با وی محاسبه سختی خواهد داشت.
3- هرگز خداوند به وی نظر رحمت نمی افکند".
با توجه به اعتمادی که به نامزدتان دارید و او را از نظر اخلاقی تأیید می کنید، نباید به جدایی بیندیشید، ولی بی اعتنایی درباره مهمترین موضوع که ستون دین است، روا نیست. در فرصتی که در پیش دارید، بر شرط خود اصرار بورزید و با اظهار محبّت، در دل و روح ایشان نفوذ کنید. به تجربه ثابت شده است که زن اگر از راه محبّت وارد شود، بهتر می تواند حال شوهرش را تغییر دهد. به او بگویید همه کار تو خوب است، جز ترک نماز و من از این جهت نگران خودت می باشم.
تو را دوست دارم و به همین جهت نمی توانم نسبت به تو بی اعتنا باشم.
می خواهم به خاطر خدا و محبّتی که به من داری، به این خواستهام عمل کنی.
اگر در حضور شما نماز خواند، او را تشویق کنید و یا هدایایی را انتخاب نمایید و با ضمیمه دعوت به نامز به او بدهید. به او بفهمان که با خواندن نماز، چیزی را از دست نمی دهد، اما با ترک آن از بسیاری چیزها محروم می ماند که کمترین آن لطف و رحمت خدا است. چطور در مقابل کار کوچک انسانهای دیگر خود را قدر دان و سپاسگزار آنها می بینی، در حالی که در مقابل این همه نعمتهای خداوند، چند دقیقهای را به سپاس و تشکر از خدا سپری نمی کنی؟!
کتابهای سودمند را به او هدیه بدهید و از خاطرات خوب خود از نماز برای او تعریف کنید. در صورت امکان با هم به مسجد و نماز جماعت بروید تا خاطره خوبی از نماز در ذهن او نقش ببندد. اگر به خانه ایشان رفتید و یا او به خانه شما آمد، نماز را در اوّل وقت با هم بخوانید.
اگر امکان دارد زمینه رفاقت افراد نماز خوان را با ایشان فراهم نمایید.
در مورد عدم پایبندی همسرتان به تعهّد خود باید بگوییم این موضوع مهمّی است که در اسلام از جایگاه رفیعی برخوردار است. امام علی(ع) وفای به عهد را از نشانههای مردم متدیّن می داند.(2)
شاید همسرتان به اهمیّت وفای به عهد پی نبرده و چه بسا به راحتی از آن گذشته است. در این صورت لازم است به او گوشزد کنید که عدم وفای به عهد موجب سلب اعتماد و سست شدن روابط انسانی می شود، اگر چه مسئله نماز جدا است و باید برای او درونی و قلبی شده و خود به سوی نماز آید.
البته با یک بار امتحان کردن نمی توان درباره شخصیتی قضاوت کرد. باید به او فرصت دهید و حسّاسیّت خود را نشان دهید. با توجه به این که نوشتهاید همسرتان از نظر اخلاقی مشکلی ندارد، امیدواریم با تذکر به جا و دلسوزانه شما این ضعف اخلاقی بر طرف گردد.